مورخان ميان مرحله تشكيل حكومت كه با پيامبر اكرم (ص) در شهر مدينه منوره شروع شد و با حكومت خلفاي راشدين تا پايان ولايت علي بن ابي طالب (ع) تداوم يافت و مرحله سقوط و گرايش به سمت استبداد و فسادي كه قرين موج تاريك فقه فكري بود و دست نشاندگان دربارها بر آن سلطه داشتند، تفاوت قائل می شوند. كساني كه به تسليم و حقارت چشم دوخته و مروج تفكر « صبر در برابر ظلم» به همراه تمايلي سركش براي مهجور كردن قرآن كريم و گرايش به احاديث و روايات هستند و روايات را متناسب با اقتضاي زمان و مكان و نيازهاي حكام و سلاطين بسط و اشاعه مي دهند، اين ها ريشه هاي نظريه تكفيري است.
این مورخان درباره احكام صادره در خصوص تكفير نیز تاکید می کنند كه هيچ كس نمي تواند، ادعاي مالكيت ايمان را داشته باشد، همانطور كه نمي تواند ديگران را تكفير كند و تنها خداوند متعال با ترازوي عدل و داد خود كافر و غير كافر را از هم تميز مي دهد. همانگونه که به راحتی و با استناد و استدلال از قرآن كريم بر ادعاهاي مخالفين و تكفيريان خط بطلان می كشند.
در ادامه مطلب...